Yarım Kalan Öykü

Bir gün adam gibi yazı yazmayı becerebilirsem,bu;aşağıdaki yazının sahibi arkadaşımın hem teknik hem moral desteği sayesinde olacaktır.Yazısını yayınlamama izin verdiği için kendisine tekrar teşekkür ediyorum.

yavaş yavaş gözlerimi açtım , saate bakmadan önce bir etrafı süzdüm.
karanlıktı.salondan da tv sesleri geliyordu.el yordamıyla buldum cep telefonumu.
saate bakmaya çalışırken gözlerim kamaştı, kıstım gözlerimi.
01:08 idi. daha sabah olmasına çok var diye düşündüm.
yine de kalktım yataktan.uyuyamayacaktım biliyordum, bir kere uyandım mı uykumdan
asla uyuyamazdım.o'na çekmiştim.bir şey olduğunu seziyordum ancak hiçbir şey sormamaya
kararlıydım.kendisi anlatsın istiyordum.ama ya anlatmazsa?
hiçbir zaman çok konuşan bir tip olmamıştı.onu bu yüzden sevmemiş miydi?
odanın kapısını açtım ,salona doğru ufak adımlarla yürüdüm.üşümüştü ayaklarım.
kış gelmesine rağmen kaloriferleri henüz yakmamışlardı.zati kışın hiç yakmazlardı.
tv ışığı o'nu aydınlatıyordu.ifadesiz bakışlarla baktı bana .koltukta yanına oturdum.

"noldu? uyuyamadın mı? "diye sordu.

"hayır" diye cevapladım "görünüşe göre sen de uyuyamamışsın"

hiçbir şey demedi.boşu boşuna asla konuşmazdı.
aslanlarla ilgili bir belgesel izliyordu.

"seni bu aslanlara benzetirim hep "deyiverdi aniden."çok güçlüsün,bir o kadar da yırtıcı "

duymamazlıktan geldim.ciddi bir şey söylemek üzereydi.anladım .beni her bırakıp
gidişinden önce güçlü olduğumu söylerdi.ancak bu seferki gidişine hazırlıklı değildim.
mutfağa yöneldim.söyleyeceklerini geciktirmek için kahve yaptım.iki dal kalmıştı sigara paketinde.
birini aldım,diğerini sonraya sakladım.
derin bir nefes çektim sigaradan.kahvemi de alıp cama doğru yöneldim.
kaç gece beklemiştim onu bu camda? kaç kere doğurmuştum güneşi,kaç gece batırmıştım ?
bir milyondan geriye saydım.sonra yoruldum,artık saymayı bıraktım.

Bingül Yalçın